Na Cristiano Ronaldo’s vertrek naar Juventus Turijn, Gareth Bale was om de rol van Real Madrid leider over te nemen. Een jaar later is het plan weg – en de Welshe man verdwijnt rustig door de achterdeur ondanks zijn grote succes als slachtoffer van mobbing. Een verhaal over een trieste, deels zelf toegebrachte crash.
Gareth Bale zou er goed aan hebben gedaan om in de vroege avond van 24 februari zijn smartphone even in zijn broekzak te verstoppen. Na aankomst in de Estadio Ciudad de Valencia wandelde de spits van Real Madrid door de catacomben, krioelde het van de nieuwsgierige pers, ver weg van zijn collega’s, met een koptelefoon en zich concentreerde op wat er op het scherm in zijn rechterhand gebeurde.
Het feit dat sommige verslaggevers hem gefilmd hebben, interesseerde hem niet erg. Misschien in al zijn onzorgvuldigheid dacht hij zelfs dat het geen probleem zou zijn om de finale van het Wereldkampioenschap Golf in Mexico zo kort voor de uitwedstrijd bij UD Levante te volgen. Het was niet zonder reden dat hij ooit in een interview had onthuld dat hij in zijn vrije tijd de voorkeur gaf aan golf in plaats van voetbal. Volgens de 29-jarige, hij interpreteert voetbal meer als werk dan “mooi werk”, en hij wil het zo goed mogelijk doen. Dit was niet noodzakelijkerwijs duidelijk in de vroege avond van 24 februari. Maar des te laat voor dat. Bale hielp de Madrilenianen met een strafschopdoelpunt in de 78e minuut tot een gelukkige 2-1 overwinning op het einde.
Maar niemand gaf om het laatste fluitsignaal. Op dat moment liep de scène voor de wedstrijd al op en neer in elke Spaanse sportbeurs. Deskundigen benoemd ex-professionals klaagde veel over Bale’s gedrag, beschuldigde hem van een gebrek aan professionaliteit en respect voor het team, gedwongen hem in de rol van de verveelde miljonair. De volgende dag, de grote Madrid kranten zoals Marca, AS of El Pais, publiceerde de grote Madrid kranten zoals Marca, AS of El Pais opnieuw allerlei sprookjes. Een van hen was dat Bale zou hebben gevraagd zijn coach op het moment, Santiago Solari, niet te hebben om te reizen naar Valencia om te kijken naar de finale van het Wereldkampioenschap Golf van het comfort van zijn eigen bank.
Het was een van die vele sprookjes die Bale’s adviseur Jonathan Barnett moest ontkennen na zijn verhuizing van Tottenham Hotspur naar de Royals in de zomer van 2013 om de publieke verontwaardiging tegen zijn klant te verzachten. Het was een van die vele muggen die olifanten werden. Als het een Spaanse speler als Isco, Marco Asensio of Dani Carvajal was geweest, zou niemand erover hebben gesproken.
Maar het was Bale. Met een transfervergoeding van 101 miljoen euro is dit nog steeds de duurste aankoop in de geschiedenis van de club, waar de geesten zich verdelen omdat hij zijn spel op een zeer Britse manier interpreteert, maar eerder door snelheid en kracht dan technische finesse komt. Het was Bale. De haatdragende figuur van veel journalisten die onder dagelijkse druk staan om krantenkoppen over Real te produceren.
Na bijna zes jaar in Madrid, de man met de nummer 11 spreekt nog steeds geen Spaans, geeft nauwelijks interviews uit angst voor valse vertalingen, vermijdt de schijnwerpers. Hij identificeert zich niet zozeer met het land als de meeste van zijn teamgenoten, die zijn vrije dagen met zijn familie doorbrengen in zijn luxe villa in La Finca, de rijke voorstad Pozuelo de Alarcon in Madrid, of naar zijn vaderland afreizen om een paar golfballen over de Welsh green te slaan.
Hoe slecht dit gedragspatroon wordt ontvangen door de Spanjaarden, die vaak te vaderlandslievend zijn, wordt duidelijk in bijna elk Real home spel. De fans zijn genadeloos fluiten Bale uit. Niet alleen in mislukte acties. Ook voor wissels en vervangingen. Ze zien hem als een probleem, niet als een hulp. Het is merkwaardig als je bedenkt dat hij de afgelopen vijf jaar geen kleine rol heeft gespeeld in de vier glorieuze overwinningen in de Champions League. Integendeel, hij was vaker de beslissende man in de finale dan Cristiano Ronaldo.
In 2014 scoorde Bale de belangrijke 2-1 voorsprong tegen Atletico in extra tijd, dan twee jaar later veilig omgezet op sancties tegen Jan Oblak en scoorde zelfs twee doelpunten om Liverpool FC in 2018 voor de gek te houden. Een van hen was een terugslag, misschien wel het mooiste doelpunt ooit in een eersteklas finale. Aan de andere kant is de linkervoet in al die jaren nooit tot wasdom gekomen in het boegbeeld van het galactische sterrenensemble. Zelfs na Ronaldo’s vertrek afgelopen zomer, verscheen hij geïsoleerd op en naast het gazon. Met uitzondering van Luka Modric en Toni Kroos sprak Bale zelden met zijn teamgenoten, was hij de enige professional die een teamavond naast Kroos oversloeg en na twee wedstrijden in zijn eigen auto vertrok in plaats van de teambus.
Bovendien, veel verwondingen maakte zijn definitieve doorbraak moeilijker – en Real de mammoet taak van het beheersen van het eerste jaar van de post-Ronaldo tijdperk halverwege schade-vrij. Dit alles leidde zelfs zijn grootste beschermheer om weg te gaan van hem. Florentino Perez, de machtige Real President, had zijn koning transferbale intern vaak geprezen als een betere speler dan Ronaldo en had daarom te maken met verschillende coaches.
