Met twee doelpunten was Nadiem Amiri de winnaar van de U21 in de halve finale van het Europees Kampioenschap tegen Roemenië (4:2). Hij bracht de subcultuur Gopnik naar Bologna door “Russenhocke”.
Rondlummelen in merkpakken, alcohol drinken op straat, voorbijgangers die langskomen en clichématig in een kraakpand zitten. Als je Wikipedia en twijfelachtige rapnummers gelooft, dan zijn deze dingen kenmerkend voor de Russische subcultuur Gopnik.
In Russisch jargon “behoort Gopnik vooral toe aan vertegenwoordigers van de criminele jeugd, die vaak geen opleiding hebben en over het algemeen tot zwakkere economische lagen behoren”, staat er. Het kenmerk of symbool van deze subcultuur is de zogenaamde “Russische kraakpand”, waarbij het bijzonder belangrijk is dat de hielen op de grond blijven.
Op donderdagavond in Bologna, Italië, zou je je kunnen verbazen over hoe deze Russische kraakpand werkt. Meer precies, in het eerbiedwaardige Stadio Renato Dall’Ara. Daar kraakte de Duitse U21-national Nadiem Amiri om 18.21 uur op het gras en kreeg de grijns niet uit zijn gezicht.
In de halve finale van het Europees Kampioenschap U21 tegen Roemenië had hij net het Duitse team aan de leiding genomen met een groot doel voor ogen. In zijn eigen helft vertrok hij in deze scène, dribbelde diep in de derde van de tegenstander, liet een tegenstander uit en sloeg de bal door de benen van Alexandru Pascanu naar 1-0 voorsprong in het net. En toen keek de 22-jarige kraakpandig naar de vele Roemeense fans op de tribunes.
“Dat was de Russische kraakpand”, legde Amiri na het laatste fluitsignaal uit en toen hij zich realiseerde dat de meeste journalisten niet veel met deze term konden doen, voegde hij eraan toe: “Vanwege Waldemar Anton, die half-Russisch is. We waren het erover eens dat ik zo’n jebel zou zijn als ik hem zou raken.” En zo was Gopnik in Bologna aangekomen.
Maar hoewel Amiri vanavond de Russische subcultuur op het Italiaanse gazon bracht, zou de jonge Hoffenheimer waarschijnlijk de laatste zijn die aan Gopnik werd toegewezen. Want in plaats van proletarisch en pompeus te zijn, lijkt de in Ludwigshafen geboren kunstenaar nogal verlegen en terughoudend. In interviews spreekt de middenvelder heel stil en is hij altijd beleefd. Zelfs op het veld is hij niet bepaald een van die spelers die bekend staan om zijn emotionele toespraken.
In plaats van emotionele woorden overtuigde Amiri met emotionele doelen in zijn overwinning op Roemenië. Na zijn eerste doelpunt naar 1-0, voegde hij er in blessuretijd nog aan toe en scoorde de eindscore van 4:2. “Ik was eigenlijk dood, maar na het doelpunt had ik weer veel kracht door de emoties”, beschreef hij zijn emotionele toestand na het laatste fluitsignaal.
Een maand geleden waren zijn kansen om deel te nemen aan het Europees Kampioenschap dood – of in ieder geval bijna dood – omdat de Hoffenheim-speler op de voorlaatste Bundesliga wedstrijddag een ligamentbreuk kreeg. Hoewel hij nog niet volledig hersteld was, heeft coach Stefan Kuntz hem genomineerd voor het toernooi in Italië.
Zoals Amiri onthulde, het plan was om terug te keren naar 100 procent in de tijd voor de knock-out wedstrijden: “Ons plan was om me volledig fit te krijgen tijdens de groepsfase en dan volledig daar te zijn in de halve finale – dat werkte goed,” zei hij.
“Nadiem speelde vandaag uitstekend”, enthousiast zijn teamgenoot Luca Waldschmidt, die ook twee doelpunten aan de Duitse overwinning heeft bijgedragen.
Want naast zijn dubbelpak overtuigde Amiri aan de linkerkant met slimme runs en talrijke goede ideeën. Hij schoot vijf keer op het doel, vijf keer speelde hij nog vijf keer tegen zijn collega. “Hij heeft het ons vandaag heel goed gedaan”, maakte ook kapitein Jonathan Tah duidelijk.
“Dat was vandaag erg emotioneel”, gaf Amiri toe na zijn galaoptreden en richtte zich al op de taak die voor hem lag: “Nu is het tijd om te regenereren en het momentum mee te nemen.
Voor de middenvelder in de finale tegen Spanje gaat het om het tonen van dezelfde “kracht van karakter, mentaliteit en emotie” als in vorige wedstrijden: “We kunnen vandaag genieten van het moment, maar we moeten in de finale alles voor het laatst uit de kast halen.
En misschien zien we Amiri zondag weer terug in de “Russenhocke” – alleen dan met de Europacup in zijn hand.
