Borussia Dortmund’s middenvelder Mario Götze heeft onthuld hoe zijn leven was tijdens het WK 2014, toen hij onthulde dat hij verwoest was voor de finale tegen Argentinië, waar hij het winnende doelpunt voor het Duitse nationale team scoorde.
In een artikel in The Players’ Tribune gaf de 26-jarige speler een inzicht in zijn emotionele wereld tijdens de laatste ronde in Brazilië en onthulde hij ook hoe het gebrek aan aandacht in de startformaties van de kwartfinales en halve finales hem aanviel.
“Het leven is grappig’, begon Götze. “Mensen hebben het over het WK en mijn doel in de finale. Ik denk dat ze vergeten zijn hoe waardeloos het toernooi voor mij eerder was. Niemand herinnert zich dat ik tijdens de pauze in de ronde van zestien jaar werd vervangen door Algerije. Maar dat weet ik nog. In de kwartfinales tegen Frankrijk zat ik niet in de startfinale en in de halve finale tegen Brazilië speelde ik helemaal niet. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik het op een volwassen manier heb aangepakt. Maar ik was er waarschijnlijk droeviger over dan ik ooit eerder in mijn leven ben geweest. Er was absoluut niets positiefs dat ik kon vinden. Voor de finale was ik echt depressief.”
In de voorronde had Götze vanaf het begin in de eerste twee wedstrijden gespeeld, in de 2:2 tegen Ghana droeg ook een doelpunt bij. Maar zijn prestaties op het offensieve middenveld en aan de linkerkant werden kritisch bekeken en de bondscoach Joachim Löw zag blijkbaar hetzelfde in de loop van het toernooi. In de derde wedstrijd tegen USA kwam Götze slechts een kwartier voor het einde in de wedstrijd en in het eerdergenoemde duel met Algerije moest de toenmalige Beierse prof na een zeer zwakke prestatie in de rust uit de wedstrijd.
Götze legde uit hoe hij zich uiteindelijk uit de diepte vocht en vervolgens als Joker tegen de Albiceleste in de finale als winnaar uit de finale werd gekozen. “Ik had geen idee wat me te wachten stond. Alle mensen hebben het altijd over deze poort, deze poort, deze poort, deze poort! Maar voor mij is dat schot het minst belangrijke deel ervan. Ik heb het al duizend keer gedaan. Dit hek is het gevolg van een beslissing die ik in mijn hotelkamer heb genomen: Ik wilde niet meer depressief zijn over hoe het allemaal voor mij ging. Ik wilde me zoveel mogelijk concentreren op het trainen voor de finale.”
